Zanim powstały platformy typu Docker, uruchomienie aplikacji wiązało się z kupnem odpowiedniego serwera, instalacją Linuxa i konfiguracją LAMP. Rozwijanie aplikacji zmuszało do przygotowania kolejnego środowiska, aby zapobiec awarii z powodu m.in. zbyt dużego ruchu na serwerze. Projekt Docker pozwolił na sprawniejsze zarządzanie całym tym procesem i spopularyzował nową technologię, stając się obszarem uruchomieniowym, w którym programista może efektywniej pracować nad swoim oprogramowaniem.
Docker — podstawowe właściwości i zalety platformy
Docker to otwarta platforma, dzięki której zadbasz o szereg procesów związanych z rozwojem swojej aplikacji w łatwiejszy i szybszy sposób. Środowisko to umożliwia specjalistom IT tworzenie, testowanie oraz wdrożenie oprogramowania, a wszystko opiera się na tzw. kontenerach Docker. Każdy z nich posiada wszelkie istotne czynniki potrzebne do efektywniejszego działania, jak kod aplikacji, biblioteki systemowe, narzędzia systemowe czy środowisko wykonawcze. Można je traktować jako kompletne pudełka. Platforma pozwala na sprawne zarządzanie aplikacją w dowolnym środowisku bez obawy o jej awarię. Jej działanie można porównać do maszyny wirtualnej, a ponadto oferuje nawet korzystniejsze osiągi, ponieważ konteneryzacja zapewnia lepszą przenośność oraz wydajność. Docker jest instalowany na serwerach, gdzie można nim sterować za pomocą prostych poleceń, które budują, wstrzymują lub uruchamiają kontenery. Środowisko Docker prosperuje na zasadach open source a jego powstanie znacznie pomogło w popularyzacji tej technologii, wspierając tym samym programistów w całym cyklu kreowania aplikacji.
Charakterystyka kontenerów w środowisku Docker
Wzrost popularności kontenerów przypada na okres, w którym organizacje postanowiły zaangażować się bardziej w technologię chmury. Jak udało się już ustalić, wspierają one specjalistów IT w wytwarzaniu aplikacji. Są procesem w systemie Linux i w każdym z nich zawarte jest odpowiednie środowisko potrzebne do całego cyklu tworzenia oprogramowania. Użytkownicy mogą wchodzić z nimi w interakcję, podczas gdy administratorzy określają warunki i funkcje poprzez polecenia na platformie Docker. Co ciekawe, budowa kontenera może się odbyć bez pomocy Dockera, dzięki bezpośredniej pracy z funkcjami, jakie oferuje nam Linux oraz inne systemy operacyjne. Pomimo tego, konteneryzacja za pomocą środowiska Docker jest szybsza, prostsza a przede wszystkim bezpieczniejsza. Platforma zdołała poprawić koncepcję wirtualizacji systemu operacyjnego, oddając do użytku oprogramowanie automatyzujące wdrażanie aplikacji w kontenery. Czym charakteryzują się kontenery? Każdy jest od siebie odseparowany, zawiera w sobie własną bibliotekę, narzędzia oraz odpowiednie pliki konfiguracyjne i potrafi się komunikować z kolejnymi poprzez odpowiednio zdefiniowane kanały. Niewątpliwą ich zaletą jest małe zużycie zasobów ze względu na obsługę pojedynczego jądra systemu operacyjnego oraz lekkość kontenerów. Wyższość względem tradycyjnych maszyn wirtualnych objawia się również w ich przenośności oraz faktu, że uruchomienie kontenera wymaga dowolnego komputera z platformą Docker, czyli środowiskiem wykonawczym. Izolacja kontenerów Docker pozwala uruchamiać kilka wersji jednej aplikacji bez ingerencji w siebie nawzajem. Jedną z większych zalet kontenerów jest możliwość ich płynnego włączania oraz wyłączania. Ponowne uruchomienie nie wymaga wielu procesów, ponieważ zostały wymyślone w taki sposób, aby można je było tworzyć często oraz z różnym czasem trwania w zależności od potrzeb programisty.
Na co składa się Docker? Potrzebne składniki do stworzenia środowiska
Kontenery Docker, czyli osobne środowiska dla poszczególnych aplikacji, to nie jedyny termin, z którym spotkasz się podczas pracy z platformą. Aby je otrzymać potrzebny Ci będzie m.in. obraz Docker (Docker images). Jakie są pozostałe składniki Dockera?
- Dockerfile - to jeden z najważniejszych plików do budowania obrazów Docker (Docker images). Jest plikiem tekstowym posiadającym instrukcję potrzebną do stworzenia obrazu. Lista może wydawać się dość spora, ale ważną jej zaletą jest to, że działa niezależnie od infrastruktury, zawartości i pozostałych zmiennych w środowisku;
- Docker images (obrazy Dockera) - to dzięki nim tworzy się kontenery. Pełnią rolę wzoru czy szablonu, który uzyskamy dzięki Dockerfile. Jeden obraz może zostać wykorzystany do uzyskania kilku kontenerów. Zawiera również specyfikację, która określa warunki, w jakich kontener będzie zdolny do działania i w jaki sposób;
- Docker compose - uruchamia bardziej rozbudowane środowisko dla Twojej aplikacji pracującej na wielu kontenerach. Daje możliwość tworzenia, włączania, wstrzymywania czy odbudowywania usług z poziomu konfiguracyjnego. Z jego pomocą możesz również śledzić stan oraz dane wyjściowe dziennika każdej uruchomionej usług;
- Docker Engine (silnik Dockera) - pełni rolę rdzenia Dockera, czyli podstawowego narzędzia open source, które tworzy i uruchamia kontenery. Prosperuje w formie aplikacji klient-serwer;
- Pulpit Dockera - to w nim zawiera się wszystkie komponenty i tworzy funkcjonalne środowisko dla użytkownika. Obszar tworzenia i udostępniania kontenerowych aplikacji oraz mikrousług musi być odpowiednio przygotowany i przyjazny;
- Docker Hub - to największa społeczność i repozytorium, gdzie można przechowywać obrazy Dockera. Pozwala na udostępnianie, pobieranie oraz korzystanie z obrazów. Docker Hub zawiera również obrazy oficjalnych dostawców, projektów ogólnodostępnych oraz indywidualnych specjalistów IT.
Mikrousługi w Dockerze
Poszczególna aplikacja złożona jest z zestawu zadań, których zakres jest dość wąski. Mikrousługi są tworzone po to, aby dopełnić kilka pomniejszych zadań. Cała procedura polega na rozdzieleniu żądania przychodzącego na wiele mniejszych, wyspecjalizowanych, żądań. Są one następnie transportowane do tzw. mikroserwisów działających, jako niezależne procesy. Mikrousługi mogą zostać wdrożone bez potrzeby ingerowania w inne usługi, co pozwala na efektywniejsze wdrażanie aplikacji oraz jej testowanie. Kontenery, będące osobnymi, kontrolowanymi i przenośnymi obszarami są doskonałym środowiskiem, w którym nie musimy ingerować w pracę innych kontenerów. Coraz częściej korzysta się z tego środowiska w przypadku implementacji aplikacji opartych na mikrousługach. Docker zapewnia programistom łatwe spakowanie oprogramowania w kontenery, w których każdy posiada podstawowe komponenty łączące kod źródłowy i biblioteki systemu operacyjnego — pozwala to na uruchomienie mikrousługi w dowolnym środowisku. Platforma Docker zapewnia mikroserwisom spore wsparcie społeczności. Lekkość środowiska oraz jego oszczędność względem zasobów to kolejne zalety stawiające Dockera wyżej od maszyn wirtualnych.
Podsumowanie
Docker jest imponującym narzędziem pod względem automatyzacji procesu wdrażania aplikacji. Dzięki niemu stworzysz jednolity obszar programistyczny oraz produkcyjny, co ułatwi ciągłą integrację i wdrażanie. Specjaliści IT mogą uruchamiać wiele odseparowanych aplikacji za pomocą jednego hosta, co jest dobrym rozwiązaniem dla mikrousług. Osobne środowiska uruchomieniowe mogą również działać na korzyść bezpieczeństwa Twoich danych. Konteneryzacja jest możliwa w dzisiejszych czasach również na systemach Microsoft Windows oraz Apple MacOS — kontenery można uruchomić na dowolnym systemie operacyjnym. Platforma stała się w ostatnich latach bardzo popularna wśród programistów, którzy chętnie zamykają linijki kodów, aby następnie wdrożyć je na każdym serwerze.
